It’s a JUNGLE vindt plaats in vanaf 12 september 2020 tot 4 oktober,
In de Moving Gallery, Mgr. v.d. Weteringstraat 69 in Utrecht, een jonge galerie in het voormalige huiswerkinstituut, in de een garage van een kolossaal pand in tijdelijk gebruik. Arnoud van Mosselveld en Marcel Lebon startten 1,5 jaar geleden hier een galerie. Arnoud was een jurist bij de KvK die zich heeft omgeschoold tot kunstenaar die heel goede portretten wil schilderen en Marcel was Ceo van verschillende internationale bedrijven, waaronder Unilever, en studeert nu kunstgeschiedenis. Twee enthousiastelingen, beiden redelijk nieuw in de beeldende kunst die met hartstocht een leuke, ongelikte galerie op poten hebben gekregen. “Moving’ omdat de ruimte in tijdelijk gebruik is. Het idee voor Jungle ontstond bij mij een paar maanden geleden en samen met Arnoud stelden we een tentoonstelling samen. Daar liet ik me graag bij adviseren door collega kunstenaar Melanie Bosboom. Zij heeft echt goede ideeën en ook een hele goede Junglenaam: Bosboom!. En samen is altijd fijner.
Met Anke Roder, Reinier Lagendijk, Melanie Bosboom, Shirley Welten, Marleen Camellia Sinensis (Solar Infusion) en Wild Ei. Met Art mediation van Shirley Welten, performatieve theeceremonie van Solar Infusion. Kunstenaars over wiens werk ik erg enthousiast ben, en die net als ik in hun werk bezig zijn en inzetten voor hun natuurlijke omgeving.
Hoe houden we de stad, de provincie leefbaar. Ik fantaseer hoe het samen zal woekeren. Dwars door de generaties. Het inspireert me, het stemt me vrolijk, het stelt me vragen. Samen een Jungle te bouwen in hartje stad. In september, volop in crisistijd.
Na deze tentoonstelling reis ik door naar De Vrijstaat, de kunstwerkplaats in Leidsche Rijn voor kinderen en jongeren om mijn onderzoek met hen voort te zetten in tentoonstelling project FLOWERBOMB in 2021 in Het Gebouw, van Stanley Brouwn. (this way Brouwn )Daar sluiten de kunstenaars, studenten (HKU BA fine art en HKU MA in education), denkers, buurtbewoners, bloemkwekers en andere gepassioneerde gasten en guerilla’s en weer aan.
De Vrijstaat is een van de 33 creatieve partnerschappen die onderdeel is van het stedelijk netwerk Creatief Vermogen Utrecht waar de HKU kennispartner is en ik betrokken ben.
It’s a Jungle
the garden is a sacred place where an inner voice can be heard
Utrecht, 23 augustus
De stad. De straten. De stenen. Het asfalt. In mijn tuin, onder de stoeptegels krioelt er iets.
Onder die straten wordt geleefd. It’s a jungle out there! “Waarom blijf je in de stad wonen en werken als je zo houd van tuinen, van groen. Ga weg uit de stad en bouw je paradijs buiten, op het platteland! “ Die roep kwam van mijn student Clayton vorig jaar. In een les deelden we onze inspiratiebronnen. Tegenover elkaar, ieder 3 minuten vertellen en de ander reageert met een vraag. Er volgt geen antwoord, de vraag is genoeg.
Het was mijn beurt. Met een piepkleine paarse aubergine in mijn handpalm, uit mijn stadstuin van postzegelformaat stond ik tegenover hem. Dieppaars en supertrots. Ik vertelde over mijn tuinen, mijn haast wellustige liefde voor het wroeten in de aarde, over hoe gelukkig ik daarvan word, hoe ik tot rust kom, hoe ik kan zinken in mijn lichaam. Hetzelfde gevoel dat me overkomt me bij het schilderen van mijn enorme aquarellen, in dat ene moment van samenvallen met een penseel, met paarse waterverf bijvoorbeeld.
Die vraag bleef rondzingen bij de voorbereiding van deze tentoonstelling, Jungle. Juist in die stad, het stratenplan, de volheid, de markt, de fietsers die je overhoop rijden, studenten die ik de supermarkt tegenkom, de kunstenaars die de toon zetten, daar in between zijn mijn minuscule achtertuin, buurttuin, moestuin.
In de hortus concluses van de stad, tussen de straatstenen, op hele kleine braakliggende landjes, tegen gevels woekert een jungle. Misschien zoals Mondriaan zijn horizontalen en verticalen nodig had om een beeldtaal te vinden, kan ik vanuit een structuur los gaan, vloeien. Met mijn aan elkaar geplakte vellen bamboepapier, met mijn schema’s, mijn kalenders en weekplanningen. Daar dwars doorheen. De jungle in mijn hoofd.
In de stad is ook de ander. De dialoog met mijn medemens is voor mij cruciaal. Een spiegel, een pingpongtafel een tweede zelf, als collega, als publiek, als student, als inspirator, maar altijd in de positie van mede-onderzoeker in het teken van wederkerigheid. En liefst dwars door alle generaties en gemeenschappen heen. Zo ook in deze tentoonstelling: JUNGLE.
Wat is tuin, wat is stad, wat is jungle, wat kunnen wij doen als kunstenaar om die stad leefbaar te houden. En hoe moet dat met die planten, van schoonheid, van eetbaar, van bijenhotel, van afkoeling, , van zuurstof productie, van inheemse soorten, van koloniaal geroofde soorten. Gewoon planten.
Give everyone a research status. First Do and than theorize, what did we do? Kunstenaar Pedro Reyes fluistert dat in mijn oor. (uit het boekje Doing reserach, van Henk Slager bij Documenta 13. Ik gebruikte het bij het schrijven van een essay in 2017) De tuin is een plaats van stilte, van contact met de aarde, van schoonheid, maar juist ook van ontmoeting, van tuinfeesten, van groei, van bloei, van verval.
De komende 2 jaren onderzoek ik in steeds andere samenstellingen wat die stadsjungle nou eigenlijk is en vooral hoe ze kan groeien en verankeren in onze manier van leven. Om te beginnen met een groep collega kunstenaars, en daarna met hele jonge kunstenaars van 9 -15 jaar, met studenten, met buurtbewoners, met collega,s.
Tegengif. Tegen neo-liberaal.
Jolanda Schouten
AUG 2020